HayArt Cultural Centre
Երևանի հետխորհրդային իմաստափոխությունները կատարվում են նաև քաղաքի առանձին հատվածների մակարդակում: Եվ ոչ թե փողոցների ու հրապարակների պարզ անվանափոխությամբ, այլ տնտեսական, սոցիալական, մշակութային հիմնարար տեղաշարժերի արդյունքում, օրինակ, սպառողական մշակույթի տարածմամբ:
Բանախոսության ժամանակ քննարկվել է Երևանի, որպես Խորհրդային Հայաստանի, ապա Հայաստանի Հանրապետության մայրաքաղաքի իմաստափոխությունների մի քանի փուլ: Երևանի գլխավոր հատակագիծը (1924) իր հետ բերում է արդիական քաղաքի գաղափարը՝ ի հակադրություն «արևելյան Էրիվանի»:
Բանախոսությունը նվիրված է Հայաստանի անկախացման տարիներին Երևանի փողոցային միջավայրում տեղի ունեցած փոփոխություններին, հանրայինի ու մասնավորի բախմանը, քաղաքային տարածքների առևտրայնացմանը և քաղաքի հանդեպ իրավունքի խնդրի քննարկմանը։ 1990-ականների առաջին կեսերը խորհրդային փլուզված համակարգից կապիտալիզմի անցման ամենաքաոտիկ ժամանակներն էին։
«Մեկ է՝ նրանք ցնծությամբ եկան. հեղափոխությունը, նոր մարդը, պրոլետարիատը՝ դեպի կոմունիզմ քայլերթող կոփածո լեզվով, մրճապար մարմնով: Երկաթ-մկանն էր նրանց սերմը: Արևն էր նրանց ուտելիքը: Եվ խոհը՝ արարքն էր:
Բանախոսությունը նվիրված է Երևանի փողոցային կյանքում ուշխորհրդային շրջանում տեղի ունեցած փոխակերպումներին, մասնավորապես այսպես կոչված «գողական» ենթամշակույթի ձևավորմանը ու դրա ազդեցության տարածմանը փողոցում մարդկային փոխհարաբերությունների կազմակերպման վրա։ 1950-ականների երկրորդ կեսերին գուլագյան ճամբարներից միանգամից ազատ արձակվեցին միլիոնից ավել բանտարկյալներ։
Բանախոսությունը նվիրված է Երևանի 1960-1980-ական թվականների առօրեա կյանքի պրակտիկաների և դրանց արդիականացման առանձնահատկությունների ներկայացմանը։ Ուշխորհրդային Երևանին բնորոշ հետաքրքիր երևույթներից մեկն այն էր, որ այստեղ արդիականացման գործընթացը ուներ ֆորմալ-պաշտոնական և ստվերային հարթություններ, որոնք արտահայտվում էին մոդայի, ժամանցի, հանրային հարաբերությունների, անձնական կյանքի պրակտիկաներում առկա խորհրդայինի և արևմտյանի զուգահեռ դրսևորումների միջոցով։
ԱԼԵՔՍԻՍ ՓԱՈՒԼԸ ֆրանսիացի կոմպոզիտոր, երաժիշտ և արվեստագետ է։ Նրա ստեղծագործությանը բնորոշ է բանաստեղծական ձևը։ Արվեստագետը ավելի շատ կենտրոնանում է երաժշտության վրա՝ որպես «գործիք»` իր ստեղծագործությունը կառուցելով փողոցային երգեհոնի օգտագործման շուրջ:
ՋԵՆԱ ՋԱՆԳԸ հարավկորեացի արվեստագետ է: Բնակվում է Պրահայում, Չեխիա: Նա Պրահայի Արվեստների, Ճարտարապետության և Դիզայնի Ակադեմիայում ստացել է անիմացիայի և կինոյի մագիստրոսի կոչում և այժմ աշխատում է իր հետազոտության վրա՝ Յան Էվանգելիստա Ուստի նադ Լաբեմի համալսարանի մեդիա ատելիեում:
Բոլոր նրանք, ովքեր հետաքրքրված էին Ժակ Լեքոքի մեթոդով, մասնակցեցին 2-օրյա աշխատարանի՝ հանրային տարածքներում ծեսեր ստեղծելու շուրջ: Աշխատարանը վարեց Գիլ Բեխերը (Իսրայել):
Մարի-Քարոլին Հոմինալն ապրում և աշխատում է Ժնևում: Նա պարային կրթություն է ստացել Ցյուրիխի Schweizerische Ballettberufschule-ում (ZHDK TanzAkademie) և Լոնդոնի Ռամբերտի բալետի և ժամանակակից պարի դպրոցում, որտեղ միացել է Ազգային երիտասարդական պարային ընկերությանը: